Tai Yugen

Ik heb net deze anime uitgekeken, en probeer nu met moeite de woorden te vinden om dit te beschrijven.
 
We proberen als mensen altijd alles in woorden te zetten, maar dan vergeten we vaak dat wat we ervaren geen woorden zijn, maar gevoelens. We proberen als mensen met elkaar te communiceren, maar slagen we daarin? Het enige wat we kunnen overbrengen met woorden zijn de schaduwen van onze ware bedoelingen, maar betekent dat dat we ons moeten afwenden van deze leegte? Nee, we moeten staren in deze duisternis en alles doen wat we kunnen doen om al is het maar een schaduw met onze blinde ogen uit de duisternis te onderscheiden.

Weet dat elk gegeven woord slechts een schim was van zijn betekenis, maar een schaduw van zijn doel heeft en maar een fragment van de spreker is.

Maar misschien, heel misschien, als we alle schimmen bekijken, elk fragment verzamelen en licht werpen op elke schaduw, zal ons zicht gegund worden en zullen we het licht in elkaars ogen kunnen zien.

Na het bekijken van Eureka Seven is er slechts één van deze schaduwen die mijn ervaring kan beschrijven:



Alles wat er gebeurde in Eureka, de gevechten, de humor, het avontuur, de liefde en het verdriet. Al deze dingen waren vervuld van emotie, zelf tijdens de prachtige actiescènes was het meest belangrijke het conflict tussen de emoties!

Ik heb gemerkt dat ik me wat door mijn gevoel heb laten meeslepen tijdens deze review, dan nog hoop ik dat het een aangename lezing was. Dit was mijn alternatieve kijk op anime.