In Bokurano worden 15 kinderen in een spel verstrikt waar ze beurtelings een gigantische mecha moeten besturen om tegen binnenvallende vijandige robots te vechten. Hoe simpel dit ook klinkt is Bokurano een geweldige anime en het is een oneerlijke versimpeling maar dit is alles wat ik kan zeggen zonder de verschillende grote onthullingen te verpesten.
Het blijkt algauw dat het spel levensgevaarlijk is en er gevolgen zijn die ze slechts al doende ontdekken.
Sex, zelfmoord en zelf de zin van het leven. Al deze them&'s worden door Bokurano behandeld, de kinderen die worden gedwongen te vechten komen oog in oog te staan met hun eigen onschuld en moeten die wegwerpen om te overleven.
AnimatieDe animatie is het enige waar Bokurano de bal laat vallen en dan nog enkel tijdens de gevechten. De mechas zijn grote brokken CG waar je toch even aan moet wennen. De CG werkt toch nog ergens wegens de soort mechas want anders dan we gewend zijn zijn de machines trage en onhandige blokken staal die soms moeite hebben met het dragen van hun eigen gewicht.
Buiten de gevechten volgt het een dof kleurenschema met matige vloeiendheid. Ik persoonlijk vindt dat dit bijdraagt aan de realistische sfeer van Bokurano maar YMMV.
Geluid
Meestal neem ik de moeite niet om over het geluid te spreken maar een uitzondering is hier wel terecht.
De opening "Uninstall" is prachtig. Telkens wanneer een aflevering begintvolgt er een anderhalve minuut pure ontspanning. De eindes zijn daarom niet slecht maar niet te vergelijken met "Uninstall".
Ik heb trouwens nog maar onlangs ontdekt dat er talloze covers zijn van "Uninstall" waaronder één van Hatsune Miku, ik heb niets tegen haar maar vergeleken met het origineel zit die cover op het niveau van Justin Bieber.
Personages
De personages maken Bokurano. Zelden krijg je mensen in anime te zien die zo echt zijn. Ze kampen met de financiele situaties van hun ouders, zien hun manier van leven afgebroken worden of worden sexueel misbruikt. Tenminste, als ze niet bezig zijn met het afweren van buitenaardse indringers.
Geen lege Shonen determinators die alles doen voor hun ambitie/vrienden/land maar kinderen die bang zijn om te sterven en meestal slechts gedreven worden door het verlangen hun familie te beschrijven.
Algemeen
Bokurano heeft onmiddellijk indruk op me gemaakt met zijn verhaal en evolutie. Het is nu samen met Hajime No Ippo en Kaiji mijn favoriete anime. Een psychologisch verhaal als geen ander waarin kinderen in een spel worden getrokken die veel meer blijkt te zijn dan ze verwachtten.
It's really good when I can just link to TV
Tropes, because then I know you'll have hours of reading without me having to do anything else.
Goeie review, zoals altijd.
ik ben de anime aan het bekijken en ik vindt het nu al goed en stop met te zeggen dat het een goede review is en bekijk ze eens in plaats van gewoon te zeggen dat het een goeie review is.(no offense sam)
offence*
Ik ben ook van plan om deze uiteindelijk te gaan bekijken, ik had er gewoon geen zin in op oudejaarsavond.
Ik vond het spijtig dat er nog niemand had gereageerd op SamRai's post, dus besloot ik om te reageren. >:(